Çocuklarda Epilepsi Hastalığı

Yaygın olarak “sara” olarak bilinen epilepsi, beyindeki normal elektriksel aktivite dışında bazı anormal deşarjlar sonucunda çeşitli şekillerde ortaya çıkabilen kronik (uzun süreli) bir hastalıktır.

Çocuklukta epilepsi görülme sıklığı yetişkinlikte görülme sıklığının iki katıdır. Genellikle belirli genetik ve doğuştan hastalıklarla ilişkilendirilirler. Acil servise gelen çocukların yaklaşık% 1’inin epileptik nöbet geçirdiği tahmin edilmektedir. Tipik olarak, doğuştan veya sonraki beyin hasarının neden olduğu epilepsi, doğumdan itibaren herhangi bir yaşta ortaya çıkabilir. Öte yandan beyin dokusunda iyi huylu tümör sorunu nedeniyle nöbetleri 7-8 yaşlarında başlayan epilepsili hastalar da bulunmaktadır.

Nedenler

Çocukluk çağı epilepsisinin nedenleri aşağıdaki gibidir:

Doğumsal hastalıklar

Hamilelik sırasında bebeğin beyninin gelişimini etkileyen mikrobiyal hastalıklar

Beyinde doğum sırasında meydana gelebilecek beyin hasarı, kanama ve oksijen eksikliği.

Doğum sonrası menenjit, beyin iltihabı, kaza sonucu beyin hasarı

Beyİn tümörü

Uzun sıcak transferler

Semptomlar

Çocuklarda epilepsi semptomları epilepsi tipine göre farklılık gösterebilir.

Basit parsiyel nöbetlerde, elektriksel boşalma beynin belirli bir bölgesi ile sınırlı kalır; Bilinç kaybı yoktur, bu, geldiği bölgeye bağlı olarak ani korku hissi, hoş olmayan koku hissi, farklı renk ve ışık görme, hareketler ve davranış bozuklukları gibi çeşitli nöbetlerde kendini gösterir.

Kompleks parsiyel nöbetlerde elektriksel boşalma beynin belirli bir bölgesi ile sınırlı olmasına rağmen bilinç kaybı meydana gelir. Tipik olarak nöbetler, kıyafetleri yalama, çiğneme ve çekiştirme gibi hareketlerle meydana gelir.

Genelleştirilmiş nöbetlerde, tüm beyin elektrik çarpmış ve şuursuzdur.

Grand-mal nöbetler denilen nöbetlerde kaslar aniden kasılır ve gevşer.

Öte yandan, “küçük” tipte çocuk, çevresinde olup bitenlerin farkında değilken, vücut şeklinde herhangi bir değişiklik olmaksızın bir devamsızlık krizi yaşar. Bu çocuklar özellikle okul performansında düşüş yaşıyor.

Teşhis yöntemleri

Detaylı bir fizik muayeneden sonra, aile geçmişinizi ve çocuğunuzun tıbbi geçmişini sorgulayan doktorunuz, teşhisi netleştirmek ve tedavi türünü seçmek için bir dizi test isteyebilir.

EEG

Bu, beyin dalgalarını inceleyen bir inceleme türüdür. Beyindeki elektrik dalgalarının doğasını ve beynin neresinden hangi yönde olduğunu tespit edebilirsiniz.

Beyin anatomisinde nöbetlere (tümör, gelişimsel bozukluk vb.) Neden olabilecek bir sorunu kontrol etmek için bir MRI taraması kullanılabilir.

Tedavi yöntemleri

Şu anda, epilepsi için ana tedavi, pediatrik nörologlar tarafından yürütülen ilaç tedavisidir. Çocukların yüzde 70’i ilaca olumlu yanıt veriyor. Ancak geri kalan yüzde 30, hangi ilacı kullanırsanız kullanın, “ilaca dirençli epilepsi” adı verilen bir kalıba sahiptir, bu da uyuşturucudan yararlanamadıkları anlamına gelir.

Günümüzde epilepsi için 2 ilaç denemiş bir çocuğa her iki ilaç da yardımcı olmazsa hastanın ameliyatı yani epilepsiyi tedavi etmek için bir ameliyat gündemdedir. Çocuğun operasyondan fayda sağlayıp sağlamayacağı detaylı bir muayene ile belirlenir. Doğru hasta popülasyonunda, epilepsi cerrahisinin başarı oranı yüzde 80’e kadar çıkabilmektedir. Ancak maalesef dirençli epilepsili her çocuk ameliyat için aday değildir. Bir çocuğun epilepsi ameliyatına aday olabilmesi için nöbetlerin belirli bir bölgede meydana gelmesi, alınacak bölgenin dil ve görme gibi önemli işlevlere sahip olmaması gerekir.

Cerrahi tedavinin yanı sıra, Vagus Sinir Stimülasyonu (VNS) ketojenik diyet yani yağ yönünden zengin, karbonhidrat ve protein oranı düşük bir diyet, ilaç tedavisine dirençli ve ameliyata iyi aday olmayan çocuklar için de kullanılabilir. . … Bu yöntemler çocuklar için uygunsa, nöbet sayısı önemli ölçüde azaltılabilir.

Bunu çocuğunuz epileptik nöbet geçirirken yapın.

Bir çocuğun ailesi veya akrabalarının epileptik nöbet sırasında yapması gereken 4 önemli şey:

Nöbet sırasında bebeği yatay olarak sağa veya sola yatırın.

Başınızın altına bir yastık yerleştirin, yaka sıkıysa gevşetin.

Sallamayın, su dökmeyin veya ağzına girmeye çalışmayın.

En yakın tıbbi tesise götürün veya çocuğunuzun doktorunu görün.